مقاله جشن های ملی ایران در word دارای 18 صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله جشن های ملی ایران در word کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است
بخشی از فهرست مطالب پروژه مقاله جشن های ملی ایران در word
چکیده
مقدمه
ویژگی‌های عمومی جشن‌های ایرانی
گاهنمای جشن‌ها و مناسبت‌های ملی ایران
فروردین ماه
اردیبهشت ماه
خـرداد ماه
تـیـر ماه
مـرداد ماه
شهریور ماه
مـهـر ماه
آبـان ماه
آذر ماه
دی ماه
بهـمن ماه
اسفند ماه
منابع
بخشی از منابع و مراجع پروژه مقاله جشن های ملی ایران در word
1- راهنمای زمان جشن‌ها و گردهمایی‌های ملی ایران، رضا مرادی غیاث‌آبادی، چاپ سوم،
نظر استادان ایران‌شناس درباره زمان درست جشن‌های ایرانی، خبرگزاری میراث فرهنگی
تقویم گوگل برای جشن‌های ایرانی
نظر استادان ایران‌شناس درباره زمان درست جشن‌های ایرانی، خبرگزاری میراث فرهنگی
تقویم گوگل برای جشن‌های ایرانی
بازنگری و هماهنگی در گاهشماری سنتی زرتشتی
سخنی در باره زمان جشن‌های ایرانی
روزنامه همشهری
انجمن پژوهشی ایرانشهر » آرشیو » نوروز از دریچه‌ی دین
انجمن پژوهشی ایرانشهر » آرشیو » فروردینگان، جشن ِ روان های ِ درگذشتگان شاد باد
Chn | News
جایگاه عید نوروز در اسلام
Chn | News
چکیده
جشن‌های ایرانی به جشن‌هایی ملی و مردمی گفته می‌شود که دارای ریشه تاریخی ایرانی هستند و از دوران باستان تا به امروز رسیده‌اند. برخی از این جشن‌ها کم‌وبیش زنده هستند
جشن‌های زنده به جشن‌هایی اطلاق می‌شود که بنا به سنت تاریخی در میان مردم رایج است (مانند جشن نوروز). جشن‌های فراموش‌شده به جشن‌هایی اطلاق می‌شود که بنا به سنت تاریخی برگزار نمی‌شوند (مانند جشن بهاربد)، اما ممکن است کوشش‌هایی برای احیای آنها برخی از آنها رواج داشته باشد (مانند جشن اسفندگان)
جشن‌های حکومتی (مثل جشن سالگرد انقلاب) و جشن‌های دینی (مثل عید غدیر مسلمانان، سدره‌پوشی و شاه‌ورهرام زرتشتیان، و مولودی ارامنه) بنا به عرف نویسندگان و پژوهشگران جزو جشن‌های ایرانی به حساب نمی‌آیند. برگزار شدن یک جشن توسط پیروان ادیان و اقوام گوناگون دال بر انتساب آن جشن به آن دین یا قوم نیست. برای مثال برگزار شدن جشن نوروز توسط مسلمانان و زرتشتیان دلیل بر اسلامی بودن یا زرتشتی بودن آن جشن نیست
شکل تاریخی برگزاری جشن‌ها (چنانکه در متون و منابع آمده است) با شکل فعلی و رایج برگزاری هر جشن، دو موضوع متفاوت است که همواره شبیه یکدیگر نیستند
کلید واژه:
جشن، ایران، باستان، تاریخ، زرتشت
مقدمه
در بخش نخست این مقاله که با اقتباس از کتاب «راهنمای زمان جشن‌های ملی ایران»( راهنمای زمان جشن‌ها و گردهمایی‌های ملی ایران، رضا مرادی غیاث‌آبادی، چاپ سوم، 1386) و مطابقت با نظر استادان ایران‌شناس (نظر استادان ایران‌شناس درباره زمان درست جشن‌های ایرانی، خبرگزاری میراث فرهنگی) و تقویم گوگل برای جشن‌های ایرانی (تقویم گوگل برای جشن‌های ایرانی) نوشته شده به ویژگی‌های عمومی جشن‌های ایرانی اشاره می‌شود
در بخش دوم، نام و زمان جشن‌ها و گردهمایی‌ها بر اساس گاهشماری ملی ایران آورده می‌شود. نگاهی گذرا به این بخش نشان می‌دهد که شمار جشن‌های ایرانی بسیار بیشتر از تعداد متداولِ شناخته شده فعلی آن است. کوشش شده تا در این بخش به بیشتر جشن‌های شناخته شده و یا فراموش‌شده‌ای که در متون و منابع ایرانی به آنها اشاره رفته و همچنین پاره‌ای جشن‌های قومی یا محلی پرداخته شود
برای برگزاری جشن‌های قومی در بسیاری از نواحی از تقویم‌های محلی و بومی استفاده می‌شود. به این روش تا جایی که منحصراً میان اقوام و اقلیت‌ها تداول داشته باشد، ایرادی وارد نیست، اما استفاده از تقویم‌های محلی و قومی برای برگزاری جشن‌ها در سطح ملی به نظر استادان ایران‌شناس نادرست است. (نظر استادان ایران‌شناس درباره زمان درست جشن‌های ایرانی، خبرگزاری میراث فرهنگی) و آنان تأکید دارند که زمان درست جشن‌های ملی می‌باید بر اساس گاهشماری ملی باشد (بنگرید به تقویم گوگل برای جشن‌های ایرانی (تقویم گوگل برای جشن‌های ایرانی) ). موبد کورش نیکنام نیز برگزاری جشن‌ها با استفاده از گاهشماری‌های سنتی با ماه‌های 30 روزه را بی‌توجهی به دانش نجوم و دستاوردهای خیام و موجب ناهماهنگی در جشن‌ها دانسته و لزوم توجه به گاهشماری ملی و رسمی با ماه‌های 31 روزه را یادآور شده است. (بازنگری و هماهنگی در گاهشماری سنتی زرتشتی)
جشن‌ها و فاصله‌های میان آنها در متون کهن ایرانی دارای تعریف و اندازه‌های مشخصی است که به مانند دانه‌های یک زنجیر در پیوستگی کامل با یکدیگر هستند. تغییر جای یکی از آنها، موجب گسست کل این رشته خواهد شد. چنانکه در منابع ایرانی آمده است، جشن سده پس از 40 روز از شب یلدا یا چله، و پس از 100 روز از اول آبان قرار دارد. همچنین جشن سده، پیش از 25 روز از جشن اسفندگان است. این اندازه‌ها و فاصله‌های تعریف شده در متون و منابع کهن ایرانی، تنها با گاهشماری ایرانی با ماه‌های سی و یک روزه (مبدأ هجری خورشیدی فعلی) که بزرگترین دستاورد دانش گاهشماری در جهان است، مطابق است.( سخنی در باره زمان جشن‌های ایرانی)
در بخش سوم به جشن‌هایی پرداخته می‌شود که در سرشت خود هیچگاه در روز خاصی تثبیت نمی‌شوند و با توجه به روزِ هفته، رویدادهای کیهانی و طبیعی، و یا رخدادهایی در زندگی زراعی، نظم و قاعده ویژه خود را دارند.( روزنامه همشهری)
