مقاله اوضاع سیاسی زمان میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی در word دارای 26 صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله اوضاع سیاسی زمان میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی در word کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است
بخشی از فهرست مطالب پروژه مقاله اوضاع سیاسی زمان میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی در word
مقدمه
1 اوضاع سیاسی زمان قائم مقام فراهانی
2 شرح حال قائم مقام و خانواده ی وی
3 اصلاحات نظامی قائم مقام فراهانی
4 میرزا ابوالقاسم قائم مقام در زمان فتحعلی شاه
5 صدارت قائم مقام
6 علل برکناری قائم مقام
منابع
بخشی از منابع و مراجع پروژه مقاله اوضاع سیاسی زمان میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی در word
1 امیرکبیر و ایران، فریدون آدمیت
2 امیرکبیر قهرمان مبارز، آیه ا; هاشمی رفسنجانی
3 کارنامه سیاسی قائم مقام، دکتر سیف الرضا شهابی
4 دیوان قائم مقام، مجتبی برزآبادی
مقدمه
بر ما ایرانیان پوشیده نیست که زندگی در این مرز و بوم کهن و عزیز حاصل تلاشها، مجاهدتها، جان نثاری های عزیزانی است که زندگی شریف خود را وقف این وطن نموده اند. افرادی چون قائم مقام فراهانی، امیرکبیر، جلال الدین خوارزمشاه و آریو برزن ها و رئیسعلی ها و;
آبرو و زندگی خویش را در گرو سربلندی ایران نهاده اند. و در انقلاب اسلامی نیز شهیدان سربلند بی شماری از جمله شهید بهشتی، شهید چمران، شهید همت، شهید باکری و شهید رجایی و; خلاصه
ز مستی بر سر هر قطعه زین خاک خدا داند چه افسرها که رفته
1- اوضاع سیاسی زمان میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی
فتحلی شاه در سال 1250 هـ.ق به منظور سرکشی و جمع آوری مالیات معوقه شیراز عازم اصفهان گردید و در تاریخ 19 جمادی الاخر سال 1250 هـ.ق در سن 68 سالگی و پس از 37 سال سلطنت در اصفهان درگذشت. جنازه وی به قم منتقل و در آنجا به خاک سپرده شد
از خصوصیات بارز وی علاقه مفرط به زن و مال و زراندوزی بود. وی بیشتر علاقه مند به عیش و عشرت بوده تا جنگجویی. پیشرفتهایی هم که در کارهای کشوری و لشکری نصیب او گردید به طور عمده از وجود برخی از فرزندان او، از قبیل عباس میرزا و محمدعلی میرزا دولتشاه بود
به هنگام فوت فتحعلی شاه 57 پسر، 46 دختر، 296 نوه پسری، 292 نوه دختری و 156 متعلقه منسوب به او در قید حیات بودند.[1]
به دنبال فوت فتحعلی شاه کشمکشهای داخلی و مداخلات دولتین روسیه و انگلستان برای تعیین جانشین وی آغاز گردید. گرچه محمدمیرزا، پسر عباس میرزای نایب السلطنه و نوه فتحعلی شاه خواسته دولت روسیه از یک سو، و وصیت فتحعلی شاه از سوی دیگر جانشین شاه محسوب می شد؛ اما، مدعیانی چند از برای جانشینی وی قد علم کردند، یکی از آنان به نام ظل السلطان خود را جانشین فتحعلی شاه معرفی و خود را عادل شاه نامید. به علاوه عبدالله خان امین الدوله آخرین صدراعظم فتحعلی شاه نیز به لحاظ مخالفت با سلطنت محمدشاه، نه تنها مساعدتی برای جلوس او به تخت سلطنت نکرد، بلکه مشکلاتی نیز در سر راه حکومت وی به وجود آورد. اما، از آنجا که محمدشاه از وجود وزیر مقتدر و سیاستمدار مبرزی همچون میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی برخوردار بود، بزودی مشکلات موجود بر سر راه حکومت وی مرتفع و زمینه برای سلطنت او مهیا گردید
گرچه دوران صدارت میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی تنها بخش کوچکی از حیات سیاسی وی را تشکیل می دهد اما مشارالیه قبل از رسیدن به صدراعظمی محمدشاه، درگیر مسائل سیاسی ایران بود، به علاوه پدر و اجداد او نه تنها در سلسله قاجاریه بلکه در سلسله های زندیه و صفویه نیز مصدر خدماتی بوده اند که در سه قسمت ذیل مورد بررسی قرار خواهد گرفت
1 شرح حال قائم مقام و خانواده وی
2 قائم مقام در زمان حیات فتحعلی شاه
3 صدارت قائم مقام
2- الف) شرح حال قائم مقام و خانواده وی
میرزا ابوالقاسم قائم مقام ثانی پسر میرزا عیسی فراهانی مشهور به میرزا بزرگ قائم مقام اول در سال 1913 هـ.ق در هزاوه فراهان، اراک متولد گردید. خاندان وی از اهل علم و ادب بوده و سالها به نیکی مشغول خدمتگزاری سلاطین سلسله های حاکم در ایران بوده اند. جد وی به نام میرزا حسین متخلص به وفا در 1180 هـ.ق مطابق با 1766 م وارد خدمت زندیه شد. میرزا حسین دو برادر به نامهای محمدحسن و میرزاعلی داشت. وی به ترتیب در زمان حکومت صادق خان زند(95-1193 هـ.ق)، جعفرخان زند(1203-1200 هـ.ق) و لطفعلی خان زند(1290-1203 هـ.ق) مقام وزارت داشت و پس از انقراض سلسله زندیه به دست آقا محمد خان قاجار، حاضر به خدمت در دستگاه قاجارها شد. بعد از چندی درخواست رفتن به عتبات را کرد و برادرزاده خود میرزا بزرگ(قائم مقام اول) را به جای خود در خدمت قاجارها گذاشت و با برادر خود محمدحسن به عتبات رفت.[2]
در سال 1213 هـ.ق فتحعلی شاه، عباس میرزا را که فرزند بزرگ او بود، در سن 11 سالگی به ولیعهدی و نیابت سلطنت انتخاب و او را با وزارت میرزا عیسی قائم مقام و سپهسالاری نظام الدوله راهی آذربایجان نمود. چندی از این انتخاب نگذشته بود که در اثر درایت و کاردانی میرزا عیسی اوضاع آذربایجان و مناطق خوی و سلماس نظم و انضباط خاصی پیدا کرد که موجب رضایت فتحعلی شاه قرار گرفت.[3]
بنا به نوشته رضاقلی خان هدایت در کتاب روضه الصفای ناصری، میرزا عیسی در ولایت آذربایجان نظمی نهاد که مافوق آن متصور نه و نظامی قرار داد که منظم تر از آن در ایران سپاهی آراسته نگردید. مانند بعضی وزرا، رشوه گیر و عشوه پذیر نبودی و انجام کار خلایق را جهت صلاح دولت و رضای خالق می نمودی، هر شبی صفی در خدمتش بار داشته و کار می گذرانید و احدی بی موقع به محفلش نرفتی و سخنی بی وقت در حضرتش نگفتی.[4]
3- اصلاحات نظامی قائم مقام
میرزا بزرگ در طول خدمت خود در نزد عباس میرزا، نهایت جهد و کوشش را برای اصلاح امور ایران به کار برد. به ضعف اصلی نظام حاکم بر ایران که همان ضعف بنیه نظامی بود، پی برد. لذا در اثر تدبیر و درایت و بینش و توصیه های او بود که اقداماتی برای تجدید ساختار قشون بعمل آمد
بعد از آمدن ژنرال گاردن به ایران و ارائه طرحهایی در این زمینه با پشتیبانی عباس میرزا و حسن تدبیر میرزا بزرگ قائم مقام، اصلاحاتی در ساختار قشون ایران به وجود آمد. دسته های سواره نظام تشکیل گردید. نظام آذربایجان را سرباز و نظامیان عراق و مازندران را جانباز لقب داد و یوسف خان گرجی به سمت سپهداری انتخاب گردید.[5] همچنین با توصیه و انتخاب میرزا بزرگ اولین گروه از محصلین ایرانی مرکب از 5 نفر، به خارج از کشور و برای ادامه تحصیل به لندن اعزام شدند
بعد از عزیمت ژنرال گاردان از ایران و آمدن سر هارفورد جونز، به دستور فتحعلی شاه، میرزا بزرگ درصدد کسب فتوی از علمای دینی ایران، جهت جنگ با روس ها برآمد و اقداماتی به عمل آورد. مجموعه نظریات علما را جمع آوری و رساله ای تحت عنوان جهادیه تدوین نمود.[6] در جریان جنگ نیز شرکت فعالانه داشت. به عنوان مثال یک بار که قوای روسیه از نیروهای ایرانی شکست خورده بودند، قائم مقام به میدان رفته و اسرای روسیه را جمع آوری و با اسلحه و مهمات به غنیمت گرفته شده به تهران اعزام نمود.[7] همچنین در مذاکراتی که با روس ها جهت برقراری صلح به عمل آمد، نقش اصلی را به عهده داشت
جمیع مورخان داخلی و خارجی وی را فردی مدیر و زیرک، با پشتکار، مقرراتی، منضبط، دلسوز به حالت ملت و دولت و پاکدامن ذکر کرده اند. جیمز موریه گفته است به نظر من بزرگترین مردی که در تاریخ ایران دیده ام، و به گفته فریزر، اگر دنیا جمع شوند، نمی توانند او را به رشوه گیری و خیانت به وطنش وادار کنند؛ در هر صورت میرزا بزرگ از پیشقراولان مکتب اصلاح طلبی ایران بود که راه وی توسط فرزندش، قائم مقام دوم ادامه یافت.[8]
در سال 1224 هـ.ق به هنگام درگیری های ایران و روسیه، فتحعلی شاه برای سرکشی به اردوی ایران عازم آذربایجان شد. میرزا بزرگ در این سفر از شاه درخواست کرد تا وزارت نایب السلطنه به فرزند اکبرش میرزا حسن واگذار شود. شاه این درخواست را قبول نمود و خود میرزا بزرگ به نیابت وزارت دیوان اعلی و لقب قائم مقامی صدارت بلند آوازه گشت. اما، میرزا حسن پس از چندی درگذشت و میرزا بزرگ وزارت و پیشکاری نایب السلطنه را برای فرزند دیگرش میرزا ابوالقاسم گرفت و او در تبریز مشغول به کار شد
میرزا بزرگ در ذیقعده سال 1237 هـ.ق به علت ابتلا به بیماری وبا به عالم جاودانی خرامید و منصب و قائم مقامی به خلف ستوده اش، میرزا ابوالقاسم مفوض گردید و فتحعلی شاه منصب وزارت را به برادر دیگرش میرزا موسی خان عطا کرد.[9]
ب) میرزا ابوالقاسم قائم مقام در زمان حیات فتحعلی شاه
[1] حسن پیرنیا، مشیرالدوله، عباس اقبال آشتیانی، دوره تاریخ ایران، ص 808،(اسامی زوجها و برخی از نواده های وی در پایان جلد اول ناسخ التواریخ درج گردیده است)
[2] سر هارفورد جونز، آخرین روزهای لطفعلی خان زند، صص 76-77
[3] محمد جعفر خورموجی، پیشین، صص 11-12
[4] محمد مشیری، شرح ماموریت آجودان باشی، صص 123-124
[5] محمدتقی خان لسان الملک سپهر، ناسخ التواریخ، ج اول، صص 97-98؛ شرح ماموریت آجودان باشی، ص 126
[6] محمدتقی خان لسان الملک سپهر، پیشین، ج اول، ص 107
[7] پیشین، ج اول، ص 131
[8] فریدون آدمیت، امیرکبیر و ایران، ص 161
[9] محمد حسن خان اعتماد السلطنه، صدرالتواریخ، ص 117؛ حقایق الاخبار ناصری، ص17؛ محمدتقی خان لسان الملک سپهر، پیشین، ج اول، ص 200
