پایان نامه دعا و راز و نیاز در word دارای 134 صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد پایان نامه دعا و راز و نیاز در word کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است
بخشی از فهرست مطالب پروژه پایان نامه دعا و راز و نیاز در word
دعا و راز و نیاز
آرامش و طمأنیه
صبر و استقامت
پرستش و عبادت
علم و دانایی
عفو و بخشش
شهادت طلبی
سعی و تلاش
حسن ظن
سخاوت
یقین
توکل
طهارت
مدارا
اراده
عزت
درس خواندن و یادگیری علم
عیب پوشی و رازداری
گفتار مؤدبانه ولین
داشتن پوشش مناسب
بهداشت و نظافت
رأفت و نرم دلی
اطاعت و بندگی
اخلاص در عمل
عاقبت اندیشی
شرم و حیا
مراقبت نفس
خیرخواهی
وفاداری
توبه
تفکر
عزم
انتخاب ا لگوی مناسب
جستجو و تحقیق و کاوش
نظم و رعایت مقررات
احترام به پدر و مادر
صداقت و راستگویی
نرمی و خوشرویی
عدالت و انصاف
صدقه و انفاق
تعاون و همکاری
اعتماد به نفس
خویشتنداری
متانت و وقار
زیبایی دوستی
شجاعت
غیرت
دقت
رعایت حقوق دیگران
حق طلبی و حق جویی
تواضع و فروتنی
خلاقیت و ابتکار
عفت و پاکدامنی
دفاع از مظلوم
فرو بردن خشم
حقیقت جویی
احترام به خود
مهر و محبت
دوست خوب
کنترل نفس
اقامه نماز
قناعت
ایثار
روزه
منابع
بخشی از منابع و مراجع پروژه پایان نامه دعا و راز و نیاز در word
1- قرآن کریم ترجمه محمود اشرفی تبریزی، الهی قمشه ای، انتشارات: هاتف 1381
2- فرهنگ موضوعی قرآن مجید (الفهرست الموضوعی للقرآن الکریم). تدوین: کامران فانی – بهاءالدین خرمشاهی، تهران: ناهید
3- کشف الایات و قواعد آن، الهی قمشه ای. انتشارات: کتابخانه دارالقرآن الکریم. 1360
4- فرهنگ دانشگاهی، ترجمه المنجد الابجدی. مترجم احمد سیّاح تهران: فرحان: 1383
5- فرهنگ فارسی و عربی – محمد التوبخی تهران: هیرمند –
دعا و راز و نیاز
- و اذا سألک عبادی عنّی فانی قریب اجیب دعوه الدّاع اذا دعان فلیسجیبو الی و لیومنوا بی لعلّهم یرشدون.
و چون پرسند از تو بندگانم از من پس من نزدیکم. اجابت می کنم خواندن خواننده را چون بخواند مرا. (بقره – 186)
- اذ تستغیثون ربّکم فاستجاب لکم انّی ممدّکم بالف من الملائکه مردفین.
وقتی که استغاثه نمودید پروردگارتان را پس اجابت کرد مرشما را که من زیاد کننده ام شما را به هزار از فرشتگان از پی هم در آیندگان. (انفال – 9)
یا ایّها الذین امنوا استجیبوا لله و للرّسول اذا دعاکم لما یحییکم و اعلموا ان الله یحول بین المرء و قلبه و انّه الیه تحشرون.
ای آن کسانی که گرویدید اجابت کنید مرخدا و رسول را چون بخواند شما را برای آنچه زنده کند شما را و بدانید که خدا حایل می شود میان مرد و دل او بدرستی که بسوی او محشور می شوید. (انفال – 24)
قال قد اجیبت دعوتکما فاستقیما و لا تتّبعان سبیل الذین لا یعلمون.
گفت به تحقیق اجابت کرده شد دعای شما پس ثابت باشید و از پی مروید راه آنان را که نمی دانند. (یونس – 89)
فاستجاب له ربّه فصرف عنه کیدهن انه هو السمیع العلیم.
پس نپذیرفت دعای او را پروردگارش پس بگردانید از او مکر ایشان را به درستی که اوست شنوای دانا. (یوسف – 34)
فاستجبنا له و نجیناه من الغم و کذلک ننتجی المومنین.
پس اجابت کردیم او را و رهانیدیمش از اندوه و همچنین می رهانیم گروندگان را
(انبیاء – 88)
و قال ربکم ادعونی استجب لکم ان الذین یستکبرون عن عبادتی سیدخلون جهنم داخرین.
و گفت پروردگارتان که بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را به درستی که آنان که سرکشی کنند از عبادت من زود باشد که داخل جهنم شوند. (مومن – 60)
انما المومنون الذین اذا ذکر الله و جلت قلوبهم و اذا تلیت علیهم ایاته زادتهم ایماناً و علی ربهم یتوکلون.
جز این نیست گروندگان آنانند که چون یاد کرده شود خدا بترسد دلهای ایشان و چون خوانده شود برایشان آیتهای او بیفزاید ایشان را در ایمان و بر پروردگارشان توکل می کنند. (انفال – 2)
; و اذکروا اذ جعلکم خلفاء من بعد قوم نوح و زادکم فی الخلق بصطه فاذکروا الاء الله لعلکم تفلحون.
; و یاد کنید وقتی که گردانید شما را جانشینان از پس قوم نوح و افزود شما را در خلق زیادتی پس یاد کنید نعمت های خدا را باشد که شما رستگار شوید
(اعراف – 69)
و اذکر ربک فی نفسک تضرعاً و خیفه و دون الجهر من القول بالغدو و الاصال و لاتکن من الغافلین.
و یاد کن پروردگارت را در نفست از روی زاری و خوفی و غیر بلندی از گفتار به بامداد و شبانگاه و مباش از بی خبران. (اعراف – 205)
هذا ذکرُ ان للمتقین لحسن ماب.
این یادی است و به درستی که پرهیزگاران را هر آینه خوبی بازگشت است
(ص – 49)
آرامش و طمأنیه
- ثم انزل الله سکینه علی رسوله و علی المومنین و انزل جنود الم تروها و عذب الذین کفروا و ذلک جزاء الکافرین.
پس فرو فرستاد خدا آرامش خود را بر رسولش و بر گروندگان و فرو فرستاد لشکرهایی که نمی دیدیدشان و عذاب کرد آنان را که کافر شدند و آن است پاداش کافران. (توبه – 26)
هو الذی انزل السکینه فی قلوب المومنین لیزدادو ایمانا مع ایمانهم و لله جنود السموات و الارض و کان الله علیما حکیما.
اوست که فرو فرستاد آرامش را در دلهای مومنان تا بیفزاید ایمانی را با ایمانشان و خدا راست لشکرهای آسمانها و زمین و باشد خدا دانای درست کردار. (فتح – 4)
لقد رضی الله عن المومنین اذ یبایعونک تحت الشجره فعلم ما فی قلوبهم فانزل السکینه علیهم و اثابهم فتحا قریباً.
به تحقیق خشنود شد خدا از مومنان وقتی که بیعت کردند با تو در زیر آن درخت پس می داند آنچه در دلهای ایشان است پس فرو فرستاد آرامش خاطر برایشان و پاداششان فتحی نزدیک. (فتح – 18)
; فانزل الله سکینه علی رسوله و علی المومنین و الزمهم کلمه التقوی و کانوا احق بها و اهلها و کان الله بکل شی علیماً.
; پس فرو فرستاد خدا آرامش را بر رسولش و بر مومنان و لازم گردانیده برایشان کلمه تقوی را و بودند سزاوارتر به آن و اهل آن و باشد خدا به همه چیز دانا. (فتح – 26)
و ما جعله الله الا بشری لکم و لتطمئن قلوبکم به و ما النصر الا من عندالله العزیز الحکیم.
و نگردانید آن را خدا مگر بشارت برای شما و از برای آنکه مطمئن شود دلهاتان بآن و نیست نصرت مگر از نزد خدای غالب درست کردار. (آل عمران – 126)
قالوا نرید آن نا کل منها و تطمئن قلوبنا و نعلم آن قد صدقتنا و نکون علیها من الشاهدین.
گفتند می خواهیم که بخوریم از آن و بیارامد دلهای ما و بدانیم که به تحقیق راست گفتی به ما و باشیم بر آن از گواهان. (مائده – 113)
و ما جعله الله الا بشری و لتطمئن به قلوبکم و ما النصر الا من عند الله آن الله عزیز حکیم.
و نگردانید آن را خدا مگر مژده. و برای آن که بیارامد و آرامش گیرد به آن دلهای شما و نیست یاری مگر از نزد خدا به درستی که خدا غالب درست کردار است. (انفال – 10)
الذین امنوا و تطمئن قلوبهم بذکر الله الا بذکر الله تطمئن القلوب.
آنان که گرویدند و آرامش دارد دلهاشان به ذکر خدا آگاه باشید به ذکر خدا آرامش می یابد دلها. (رعد – 28)
و ضرب الله مثلا قریه کانت امنه مطمئنه یاتیها رزقها رغداً من کل مکان فکفرت بانعم الله فاذاقها الله لباس الجوع و الخوف بما کانوا یصنعون.
و زد خدا مثل قریه که بود امن آرمیده می آمد روزیش فراوان از همه جا پس کفر ورزیدند به نعمت های خدا پس بچشانیدش خدا پوشش گرسنگی و ترس به آنچه بودند که می کردند. (نحل – 112)
; فان اصابه خیر اطمان به و ان اصابته فتنه انقلب علی وجهه خسرالدنیا و الاخره ذلک هو الخسران المبین.
پس اگر رسید او را خیر آرامش یافت به آن و اگر رسید او را بلائی برگشت کند بر رویش زیان کرد در دنیا و آخرت آن است آن زیان آشکار. (حج – 11)
یا ایتها النفس المطمئنه.
ای نفس آرمیده و به آرامش رسیده. (فجر – 89)
صبر و استقامت
و استعینوا بالصبر و الصلوه و انها تکبیره الا علی الخاشعین.
و استعانت جوئید به شکیبایی (روزه) و نماز و به درستی که آن نماز دشوار است مگر بر صاحبان خشوع. (بقره – 45)
یا ایها الذین امنوا استعینوا بالصبر و الصلوه ان الله مع الصابرین.
ای آن کسانی که گرویدید یاری جویید به صبر و نماز بدرستی که خدا با شکیبایان است. (بقره – 153)
و لما برزوا لجالوت و جنوده قالوا ربنا افرغ علینا صبراً و ثبت اقدامنا و نصرنا علی القوم الکافرین.
و چون برابر شدند مر جالوت و لشکرهای او را گفتند ای پروردگار ما بریز بر ما شکیبایی را و ثابت دار قدمهای ما را و یاری کن ما را بر گروه کافران
(بقره – 250)
آن تمسسکم حسنه تسؤهم و آن تصبکم سیئه یفرحوا بها و آن تصبروا و تتقوا لایضرکم کیدهم شیئا ان الله بما یعملون محیط.
اگر مس می کند شما را خوبی بد می آیدشان و اگر رسد شما را بدی شاد می شوند به آن و اگر صبر کنید و بپرهیزید ضرر نمی رساند شما را مکر ایشان چیزی به درستی که خدا به آنچه می کنند فرارسنده است. (آل عمران – 120)
; و ان تصبروا و تتقوا فان ذلک من عزم الامور.
و اگر صبر کنید و بپرهیزید پس بدرستی که آن از عزم امور است
(آل عمران – 186)
و ما تنقم منا الا ان امنا بایات ربنا لما جاءتنا ربنا افرغ علینا صبراً و توفنا مسلمین.
و بد نمی داری از ما مگر آن که گرویدیم به آیت های پروردگارمان چون آمد ما را پروردگار ما بریز بر ما شکیبایی و بمیران ما را مسلمانان
(اعراف – 126)
قال موسی لقومه استعینوا بالله و اصبروا ان الارض لله یورثها من یشاء من عباده و العاقبه للمتقین.
گفت موسی مرقومش را یاری جوئید به خدا و صبر کنید به درستی که زمین مر خدا راست به میراث می دهد آن را به هر که می خواهد از بندگانش و انجام کار از برای پرهیزگاران است. (اعراف – 128)
و اصبر علی ما یقولون و اهجرهم هجراً جمیلاً.
و صبر کن بر آنچه می گویند و جدایی گزین از آنها جدایی نیکو. (مزمل – 10)
و لربک فاصبر.
و برای پروردگارت صبر کن. (مدثر – 7)
و جزاهم بما صبر و جنه و حریراً.
و پاداش داد ایشان را به آنچه صبر کردند بهشت و حریر. (دهر – 12)
و لمن صبرو غفر آن ذلک لمن عزم الامور.
و هر آینه آنکه صبر کرد و عفو نمود بدرستی که آن هر آینه از کارهای قوی است. (شوری – 42)
و ما کان قولهم الا ان قالوا ربنا اغفر لنا ذنوبنا و اسرافنا فی امرنا و ثبت اقدامنا و انصرنا علی القوم الکافرین.
و نبود گفتارشان جز آنکه گفتند ای پروردگار ما بیامرز برای ما گناهان از حد گذشتمان را در کارمان و ثابت دار قدمهای ما را و یاری کن ما را بر گروه کافران. (آل عمران – 147)
; فما استقاموا لکم فاستقیموا لهم ان الله یحب المتقین.
پس مادامی که استقامت ورزند برای شما پس استقامت ورزید برای ایشان بدرستی که خدا دوست دارد پرهیزگاران را. (توبه – 7)
قال قد اجیبت دعوتکما فاستقیما و لا تتبعان سبیل الذین لا یعلمون.
گفت به تحقیق اجابت کرده شد دعای شما پس ثابت باشید و از پی مروید راه آنان را که نمی دانند. (یونس – 89)
فاستقم کما امرت و من تاب معک و لا تطغوا انه بما تعملون بصیر.
پس ثابت باش چنانکه مأمور شده ای و کسی که توبه کرد با تو و از حد در نگذرید بدرستی که او به آنچه می کنید بیناست. (هود – 112)
ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکه الا تخافوا و لا تحزنوا و ابشروا بالجنه التی کنتم توعدون.
بدرستی که آنان که گفتند پروردگار ما خداست سپس ایستادگی کردند فرود می آمد برایشان فرشتگان که نترسید و غمگین نشوید و شادمان شوید به بهشتی که بودید وعده می شدید. (فصلت – 30)
فلذلک فادع و استقم کما امرت و لا تتبع اهواءهم ;
پس بدین جهت پس بخوان و ثابت باش چنان که مأموری و پیروی مکن خواسته های ایشان را ; (شوری – 15)
ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون.
بدرستی که آنان که گفتند پروردگار ما خداست سپس ایستادگی کردند پس نیست بیمی برایشان و نه ایشان غمگین شوند. (احقاف – 13)
و ان لو استقاموا علی الطریقه لاسقیناهم ماء غدقاً.
و اینکه اگر استقامت می ورزیدید بر راه هر آینه می دادیم ایشان را آبی بسیار
(جن – 16)
پرستش و عبادت
قالوا أجئتنا لیعبد الله وحده و نذر ما کان یعبد اباونا فاتنا بما تعدنا ان کنت من الصادقین.
گفتند آیا آمدی ما را از برای آنکه بپرستیم خدای یکتا را و واگذاریم آنچه را که می پرستیدند پدران ما پس بیاور به ما آنچه وعده می دادی بما اگر از راستگویان هستی. (اعراف – 70)
اف لکم و لما تعبدون من دون الله افلا تعقلون.
اف به شما و به آنچه می پرستید از جز خدا آیا پس در نمی یابید به عقل
(انبیاء – 67)
و ابراهیم اذ قال لقومه اعبدوالله و اتقوه ذلکم خیر لکم ان کنتم تعلمون.
و ابراهیم چون گفت به قومش بپرستید خدا بترسید از آن بهتر است برای شما اگر که بدانید. (عنکبوت – 150)
; فابتغوا عندالله الرزق و اعبدوه و اشکروا له الیه ترجعون.
; پس بجویید نزد خدا روزی را و بپرستید او را و شکر کنید مر او را به سوی او باز می گردید. (عنکبوت – 16)
یا عبادی الذین امنوا ان ارضی واسعه فایای فاعبدون.
ای بندگانم که ایمان آوردید بدرستی که زمین من فراخ است پس مرا بپرستید
(عنکبوت – 56)
ایاک نعبد و ایاک نستعین.
تو را می پرستیم و از تو یاری می جوئیم. (فاتحه – 5)
یا ایها الذین امنوا کلوا من طیبات ما رزقناکم و اشکروا لله ان کنتم ایاه تعبدون.
ای آنان که ایمان آوردید بخورید از پاکیزه های آنچه روزی کردیم شما را و شکر کنید مر خدا را اگر هستید او را می پرستید
(بقره – 172)
و اعبدوا الله و لا تشرکوا به شیئاً و بالوالدین احساناً و بذی القربی ;
و بپرستید خدا را و شریک مسازید به او چیزی را و به والدین نیکویی کردن و ;
(النساء – 36)
ذلکم الله ربکم لا اله الا هو خالق کل شیء فاعبدوه و هو علی کل شیء وکیل.
آن است خدا پروردگارتان نیست خدایی مگر او که آفریدگار همه چیز است پس بپرستید او را و او بر همه چیز کارگزار است. (انعام – 102)
قالوا اجئتنا لنعبد الله وحده و نذر ما کان یعبد اباونا فاتنا بما تعدنا ان کنت من الصادقین.
گفتند آیا آمدی ما را از برای آنکه بپرستیم خدای یکتا را و واگذاریم آنچه را که می پرستیدند پدران ما پس بیاور به ما آنچه وعده می دادی بما اگر از راستگویان هستی. (اعراف – 70)
ان الذین عند ربک لا یستکبرون عن عبادته و یسبحونه و له یسجدون.
بدرستی که آنان که نزد پروردگار تواند سرکشی نمی کنند از پرستش او و تسبیح می کنند او را و مر او را سجده می کنند. (اعراف – 206)
و اذکر ربک فی نفسک تضرعاً و خیفه و دون الجهر من القول بالغدو و الاصال و لا تکن من الغافلین.
و یاد کن پروردگارت را در نفست از روی زاری و خوف و غیر بلندی از گفتار به بامداد و شامگاه و نباش از بی خبران. (اعراف – 205)
فکلوا مما رزقکم الله حلالاً طیباً و اشکروا نعمت الله ان کنتم ایاه تعبدون.
پس بخورید از آنچه روزیتان داد خدا حلال و پاکیزه و شکر کنید نعمت خدا را و براستی او را می پرستید. (نحل – 114)
علم و دانایی
قال للملا حوله ان هذا لساحر علیم.
گفت جمعی را که پیرامونش بودند بدرستی که این هر آینه جادوگر دانا نیست
(شعراء – 34)
یاتوک بکل سحار علیم.
که بیارند ترا هر ساحری دانا. (شعراء – 37)
کلا سیعلمون. ثم کلا سیعلمون.
نه چنین است بزودی می دانند پس نه چنین است بزودی می دانند
(نباء – 5-4)
و یقول الذین کفروا لست مرسلا قل کفی بالله شهیداً بینی و بینکم و من عنده علم الکتاب.
و می گویند آنان که کافر شدند نیستی تو. فرستاده شده بگو کافی است خدا گواه میان من و میان شما و کسی که نزد اوست دانش کتاب. (رعد – 43)
و لما بلغ اشده اتیناه حکما و علما و کذلک تجزی المحسنین.
و چون رسید به نهایت جوانی خود دادیم او را حکم شریعت و دانش و نیز سزا دادیم نیکوکاران را. (یوسف – 22)
قال اجعلنی علی خزاین الارض انی حفیظ علیم.
گفت بگردان مرا بر خزینه های زمین بدرستی که من نگاهدارنده دانایم
(یوسف – 55)
قال الملاء من قوم فرعون ان هذا لساحر علیم.
گفتند جمعی از قوم فرعون بدرستی که این هر آینه جادوگری داناست
(اعراف – 109)
یأتوک بکل ساحر علیم.
که بیارند ترا هر جادوگر دانایی است. (اعراف – 112)
الا الذین تابوا من قبل ان تقدروا علیهم فاعلموا ان الله غفور رحیم.
مگر آنان که توبه کردند پیش از آنکه دست یابید بر ایشان پس بدانید بدرستی که خدا آمرزنده مهربان است. (مائده – 34)
اعلموا ان الله شدید العقاب و ان الله غفور رحیم.
بدانید که خدا سخت عقوبت است و بدرستی که خدا آمرزنده مهربان است
(مائده – 98)
شهد الله انه لا اله الا هو و الملائکه و اولوا العلم قائماً بالقسط لا اله الا هو العزیز الحکیم.
گواهی داد خدا که نیست خدایی مگر او و فرشتگان و صاحبان دانش اقامه کننده ی به عدل نیست خدایی مگر او که غالب درست کردار است. (آل عمران – 18)
ها انتم هولاء حاحجتم فیما لکم به علم فلم تحاجون فیما لیس لکم به علم و الله یعلم و انتم لا تعلمون.
آگاه باشید شما آنهائید که مجادله کردید در آنچه بود مر شما را به آن دانش پس چرا مجادله کنید در آنچه نیست مر شما را به آن دانش و خدا می داند و شما
نمی دانید. (آل عمران – 66)
; قال انی اعلم مالا تعلمون.
گفت بدرستی که من می دانم آنچه را که شما نمی دانید. (بقره – 30)
قالوا سبحانک لا علم لنا الا ما علمتنا انک انت العلیم الحکیم.
گفتند منزهی تو نیست دانشی ما را مگر آنچه آموختی ما را به درستی که تویی دانای درست کردار. (بقره – 32)
او لا یعلمون ان الله یعلم ما یسرون و ما یعلنون.
آیا نمی دانند که خدا می داند آنچه را پنهان می دارند و آنچه را آشکار می کنند
(بقره – 77)
و لله المشرق و المغرب فاینما تولوا فثم وجه الله ان الله واسع علیم.
مر خدا راست مشرق و مغرب پس هر کجا روی آورید پس آنجا وجه خداست بدرستی که خدا فراخ رحمت داناست. (بقره – 115)
; بعد الذی جاءک من العلم ما لک من الله من ولی و لا نصیر.
از بعد آنچه آمد ترا از دانش نباشد مر ترا از خدا هیچ یاوری و نه یاری
(بقره – 120)
الذین اتیناهم الکتاب یعرفونه کما یعرفون ابناءهم و ان فریقا منهم لیکتمون الحق و هم یعلمون.
آنان که دادیمشان کتاب می شناسندش چنانکه می شناسد پسران خود را و بدرستی که پاره ای از ایشان هر آینه می پوشد حق را و ایشان می دانند
(بقره – 146)
کتب علیکم القتال و هو کره لکم و عسی ان تکرهوا شیئاً و هو خیر لکم و عسی ان تحبوا شیئاً و هو شر لکم و الله یعلم و انتم لا تعلمون.
نوشته شد بر شما کارزار کردن و آن مشقت است و شاید که ناخوش دارید چیزی را و آن بهتر باشد از برای شما و شاید که دوست دارید چیزی را و آن بدتر باشد از برای شما و خدا می داند و شما نمی دانید. (بقره – 216)
الذی علم بالقلم.
آنکه تعلیم کرده نوشتن را به قلم. (علق – 4)
علم الانسان ما لم یعلم.
یاد دادید انسان را آنچه که نمی دانست. (علق – 5)
; یرفع الله الذین امنوا منکم و الذین اوتوا العلم درجات و الله بما تعملون خبیر.
; تا بلند گرداند خدا آنان را که ایمان آوردند از شما و آنان را که داده شدند علم مرتبت ها و خدا به آنچه که می کنید آگاه است. (مجادله – 11)
قل انما العلم عند الله و انما انا نذیر مبین.
بگو جز این نیست که علم نزد خداست و جز این نیست که من بیم دهنده ام آشکار. (ملک – 26)
فضلا من الله و نعمه و الله علیم حکیم.
تفضلی از خدا و نعمتی و خدا دانای درست کردار است. (حجرات – 8)
قل اتعلمون الله بدینکم و الله یعلم ما فی السموات و ما فی الارض و الله بکل شی علیم.
بگو آیا می دانید خدا را به کیشتان و خدا می داند آنچه در آسمانها و زمین است و خدا به همه چیز داناست. (حجرات – 16)
عفو و بخشش
و هو الغفور الودود.
و اوست آمرزنده و دوست دارنده. (بروج – 14)
یا ایها الذین امنوا ان من ازواجکم و اولادکم عدو لکم فاحذروهم و آن تعفوا و تصفحوا و تغفروا فان الله غفور رحیم.
ای آنان که ایمان آوردید بدرستی که از همسران شما و فرزنداد شما دشمنند شما را پس حذر کنید از ایشان و اگر در گذرید و عفو کنید و ببخشید پس بدرستی که خدا آمرزنده مهربان است. (تغابن – 14)
و هو الذی یقبل التوبه عن عباده و یعفوا عن السیئات و یعلم ما تفعلون.
و اوست که می پذیرد توبه را از بندگانش و در می گذرد از بدیها و می داند آنچه را که می کنید
و ما اصابکم من مصیبه فبما کسبت ایدیکم و یعفوا عن کثیر.
و آنچه برسد شما را از مصیبتی پس به آن است که کسب کرد دستهای شما و در می گذرد از بسیاری. (شوری – 30)
او یوبقهن بما کسبوا و یعف عن کثیر.
یا هلاک گرداند آنها را به آنچه کسب کردند و عفو کند از بسیاری
(شوری – 34)
و جزاو سیئه سیئه مثلها فمن عفا و اصلح فاجره علی الله انه لا یحب الظالمین.
و پاداش بدی بدیست مانند آن پس آن که عفو کرد و اصلاح نمود پس مزد او بر خداست بدرستی که او دوست ندارد ستمکاران را. (شوری – 40)
; و ان الساعه لاتیه فاصفح الصفح الجمیل.
; و بدرستی که قیامت هر آینه آینده است پس در گذر در گذشتنی خوب
(حجر – 85)
خذ العفو و امر بالعرف و اعرض عن الجاهلین.
بگیر عفو را و امر کن به شایسته و روی گردان از نادانان. (اعراف – 199)
ان تبدوا خیراً او تخفوه او تعفوا عن سوء فان الله کان عفوا قدیراً.
اگر آشکار کنید خوبی را یا پنهان کنیدش یا درگذرید از بدی پس بدرستی که خدا باشد در گذرنده توانا. (نساء – 149)
; ربنا و لا تحملنا ما لا طاقه لنا به واعف عنا و اغفرلنا و ارحمنا انت مولینا فانصرنا علی القوم الکافرین.
; ای پروردگار ما و بار مکن ما را آنچه نیست توانایی ما را به آن و در گذر از ما و بیامرز ما را و رحم کن ما را تویی صاحب اختیار ما پس یاری کن ما را بر گروه کافران. (بقره – 286)
; فاعفوا و اصفحوا حتی یأتی الله بامره ان الله علی کل شی قدیر.
پس عفو کنید و در گذرانید تا بیاورد خدا امرش را بدرستی که خدا بر همه چیز تواناست. (بقره – 109)
ثم عفونا عنکم من بعد ذلک لعلکم تشکرون.
پس عفو کردیم از شما پس از آنان باشد که شما شکر کنید
(بقره – 52)
ان تبرط خیراً او تخفوه او تعفوا عن سوء فان الله کان عفوا قدیراً.
اگر آشکار کنید خوبی را یا پنهان کنیدش یا درگذرید از بدی پس بدرستی که خدا باشد در گذرنده توانا. (النساء – 149)
شهادت طلبی
