مقاله نشانواره‌های جمهوری اسلامی ایران در word دارای 33 صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله نشانواره‌های جمهوری اسلامی ایران در word کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است
بخشی از فهرست مطالب پروژه مقاله نشانواره‌های جمهوری اسلامی ایران در word
چکیده
مقدمه
1 مفهوم‌شناسی
1ـ1 دین
2 ـ 1 حکومت
1ـ2ـ1 حکومت الهی
2ـ2ـ1 حکومت طاغوتی
3ـ1 جمهوری اسلامی
1ـ3ـ1 جمهوریت
2ـ3ـ1 اسلام
2 شاخص‌های جمهوری اسلامی ایران
1ـ2 در حوزه باور(مبانی فکری)
1ـ1ـ2 آموزه‌های اعتقادی
1ـ1ـ1ـ2 خدامحوری
2ـ1ـ1ـ2 رهبری سیاسی(نبوت و امامت)
3ـ1ـ1ـ2 تأکید بر علت غایی (باورمندی به معاد)
4ـ1ـ1ـ2 پیوستگی دین و سیاست
2ـ1ـ2 معرفت‌شناختی
1ـ2ـ1ـ2 وحی، عقلانیت
2ـ2ـ1ـ2 علم، دانش اندوزی همراه با معنویت
3ـ1ـ2 انسان‌شناسی
2ـ2 درحوزه ساختار
1ـ2ـ2 بایستگی حکومت
2ـ2ـ2 حاکمیت دینی
3ـ2ـ2 مشروعیت الهی و مشارکت مردمی
4ـ2ـ2 ولایت و حاکمیت فقیه
5ـ2ـ2 الگوی مردم‌سالاری دینی
6ـ2ـ2 ساختار حقوقی
3ـ2 در حوزه رفتار و عملکرد
1ـ3ـ2 رفتار نخبگان
2ـ3ـ2 رفتار گروه‌ها و احزاب
4ـ3ـ2 رفتار شهروندان
3 نتیجه‌گیری
منابع
بخشی از منابع و مراجع پروژه مقاله نشانواره‌های جمهوری اسلامی ایران در word
پترسون، مایکل و دیگران، عقل و اعتقاد دینی، ترجمه احسان نراقی و ابراهیم سلطانی، تهران، طرح نو، 1376
تالیافر، چارلز، عقل و فلسفه دین در قرن بیستم، ترجمه انشاء الله رحمتی، تهران، سهروردی، 1382
سروش، عبدالکریم، فربهتر از ایدئولوژی، تهران، مؤسسه فرهنگی صراط، 1375
براون، کالین، فلسفه و ایمان مسیحی، ترجمه طه طاوس میکائیلیان، تهران، علمی فرهنگی، 1375
حجاریان، سعید. «رابطه دین و خشونت»، همشهری، 27 و 29/5/79
مجتهد شبستری، محمد، نقدی بر قرائت رسمی از دین، تهران، طرح نو، 1379
طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1360
امام خمینی(ره)، صحیفه امام، تهران، مؤسسه نشر و تنظیم، 1378
حجاریان، سعید، «سیاست دینی و سیاست عرفی»، حیات نو، 11 و 12/4/79
مصباح یزدی، محمدتقی، «حکومت و مشروعیت»، کتاب نقد، ش 7، ص 59 ـ 61
سروش، عبدالکریم. «تحلیل مفهوم حکومت دینی»، کیان، ش 32، ص 9-17
امام خمینی(ره)، صحیفه نور، تهران، وزارت ارشاد 1370
هاشمی، محمدحسین، حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران، چ پنجم، تهران، میزان، 1382
قاضی، ابوالفضل، حقوق اساسی و نهادهای سیاسی، تهران، دانشگاه تهران، 1380
خامنه‌ای، سیدعلی، بررسی ابعاد حکومت اسلامی، حکومت در اسلام، مقالات سومین و چهارمین کنفرانس اندیشه اسلامی انتشارات امیر کبیر، چ دوم، 1367، ص30
روآ، الیویه، تجربه اسلام سیاسی، محسن مدیر شانهچی و حسین مطیعی امین، تهران، بینالمللی الهدی، 1378
امام خمینی(ره)، ولایت فقیه، تهران، موسسه نشر و تنظیم آثار امام خمینی(ره)،1373
استوکر، جری و مارش دیوید، روش و نظریه در علوم سیاسی، ترجمه امیرمحمد یوسفی، تهران، پژوهشکده مطالعات راهبردی، چ دوم، 1384
آقایی، بهمن و علیبابایی، علیرضا، فرهنگ علوم سیاسی، ج 1، ص 245
امام خمینی(ره)، کتاب البیع، قم، مؤسسه اسماعیلیان، 1365
لاریجانی محمدجواد، حکومت: مباحثی در مشروعیت و کارآمدی، تهران، سروش، 1373
عشقی، لیلا، زمانی غیرزمانها امام، شیعه و ایران، ترجمه احمد نقیب‌زاده، تهران، مرکز بازشناسی اسلام و ایران، 1379
بوزمان، آدا. ب، اطلاعات استراتژیک و کشورداری، ترجمه پژوهشکده مطالعات راهبردی، تهران، پژوهشکده مطالعات راهبردی، 1382
دال، رابرت آلن، درباره دموکراسی، ترجمه حسن فشارکی، تهران، شیرازه، 1379
چکیده
شناخت جمهوری اسلامی ایران مستلزم تبیین شاخص‌های آن است. جمهوری اسلامی ایران مشابه هر نظام سیاسی، دارای سه ساحت باور (فلسفه سیاسی)، ساختار و رفتار است. در این پژوهش تلاش شده است تا شاخص‌های جمهوری اسلامی ایران در این سه محور مورد بررسی قرار گیرد. در ساحت باور تاکید بر خدا محوری، انسان‌شناسی بر پایه اندیشه اسلامی و عقیده به نبوت و معاد است. در عرصه ساختار ویژگی‌های ساختار سیاسی، فرهنگی و اقتصادی مطرح است و در حوزه رفتار می‌توان به رفتار نخبگان ،شهروندان و گروه‌های اجتماعی اشاره کرد. این مقال با رویکرد نظری و تحلیلی به شاخص‌ها و نشانه‌های نظام جمهوری اسلامی می‌پردازد.
کلید واژه‌ها: نشانه، شاخص، انسان‌شناسی، خدامحوری، ساختار سیاسی اجتماعی
مقدمه
پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357 نقطه عطفی مهم در روند تاریخ اندیشه شیعی و جامعه ایرانی به شمار می‌رود. از آغاز عصر غیبت به جز مقاطعی کوتاه، شیعیان همواره تحت سیطره حکومت‌های ستمگر قرار داشتند و مسئله امامت از دغدغه‌های مهم آنان در ساحت سیاست به شمار می‌رفت. این امر موجب شد بود تا آنان هرگاه فرصت می‌یافتند، حاکمیت و رهبری سیاسی جامعه را در قالب نظریه «ولایت فقیه»، که شکل تنزل یافته امامت است، مطرح و در صورت امکان بدان جامه عمل بپوشانند
تجربه عینی شیعه در عصر غیبت نشان می‌دهد که نظریه ولایت فقیه در مقام عمل، به مثابه الگویی مسلط با توجه به شرایط سیاسی و اجتماعی در قالب‌های گوناگونی ظهور یافته است. مبارزه منفی با حکومت جائر و الگوی تقیه، انتصاب پادشاه از سوی فقیه در برهه‌ای از دوران صفویه، نظریه مشروطه مشروعه در دوره قاجار و در نهایت، تشکیل نظام جمهوری اسلامی ایران را می‌توان کوشش‌هایی در این راستا برشمرد. آنچه در این سیر تاریخی قابل مشاهده است، اصول و بنیاد‌های ثابتی است که در نظریه به رغم تنوع شرایط تاریخی خود را متعهد به آنها نشان داده است و انعطاف معقول در برابر شرایط متغیر نیز غفلت نورزیده است. آنچه بیان شد، نشانگر تشکیکی و ذومراتب بودن اعمال نظریه در شرایط مختلف است
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، الگویی از حاکمیت سیاسی در ایران استقرار یافت که در جهان معاصر منحصر به فرد و تا پیش از آن، در دیگر جوامع سیاسی سابقه نداشت. این نظام سیاسی اولاً، مبتنی بر اسلام بود، ثانیاً، جمهوریت را به مثابه الگویی حقوقی پذیرا بود. در ساحت نظری طی سه دهه اخیر، دیدگاه‌های متنوعی در تبیین آن ارائه شده است. پاره‌ای از دیدگاه‌ها جمهوری اسلامی را پارادوکسیکال قلمداد می‌کنند. در حالی که، در رویکرد متفکران شیعی، که از متدولوژی اجتهاد در تبیین آن سود جسته اند، این دو قابل جمع بوده و میان آن دو تهافتی به چشم نمی‌خورد. پرسش اصلی پژوهش آن است که: جمهوری اسلامی ایران چیست و نشانواره‌های آن کدام‌اند؟
شاخص‌های نظام معنایی اسلام، در ایجاد انقلاب در ایران کدامند؟ به دیگر سخن بُعد نظری تشیع که مبارزات پراکنده جامعه را بسیج و متحد ساخت و پس از پیروزی انقلاب با ایجاد نظام جمهوری اسلامی ایران ساختاری بر پایه اسلام به وجود آورد چیست
1 مفهوم‌شناسی
درتبیین ماهیت جمهوری اسلامی ایران توجه به مفهوم واژه‌های زیر ضروری است
1ـ1 دین
«دین» را از زوایای مختلف بررسی کرده اند. دینپژوهان در تعریف دین، گاه دایره آن را چنان وسیع گرفته‌اند که شامل اسطوره و خرافات شده و گاه دایره آن را به گونه‌ای تنگ گرفته‌اند که فقط بر بعضی از ادیان منطبق است. نتیجه اینکه تعریف‌های گوناگونی از دین ارائه شده است. و تأمل در باره هر یک نشان می‌دهد که این تعاریف عموماً فاقد جامعیت و مانعیت است.0 به نظر می‌رسد، کوشش برای یافتن عناصری که قدر مشترک همه ادیان باشد، بینتیجه، بوده است و در نتیجه هر تعریفی برگرفته از دین یا ادیان خاصی است و بطورطبیعی در تبیین ویژگی‌های دین یا ادیان دیگر روایی نداشته و نارسا است
تعریف سکولارها از دین به گونه‌ای است که به تحدید دین منتج می‌شود. برای مثال، آنان دین را مقوله‌ای قدسی و راز آلود می‌دانند که آدمی نباید در پی کشف این راز باشد.1 شلایرماخر، متکلم مسیحی معتقد است: «حقیقت و جوهر دین عبارت است از احساس توکل محض».2 یا گفته شده است: «دین حاوی مجموعه‌ای از ارزش‌های قدسی و لایتغیر است که از وحی نشات گرفته. این ارزش‌ها خصلت قراردادی و بین الاذهانی ندارد، یعنی جزمی‌اند و از این‌رو، با تعصب و غموض همراه می‌شوند.3 برخی سکولارها نیز در تعریف دین، به سه سطح اعمال و شعائر، ایده‌ها و عقاید و سطحی درونی‌تر، که تجربه‌های دینی است، اشاره کرده‌اند و اصل دین‌داری را تجربه دانسته و ادعا می‌کنند که تعریف درون دینی در قرآن نیز مشتمل بر همین سه لایه است.4در این پژوهش، مقصود ما از دین، تنها ادیان ابراهیمی است. به نظر می‌رسد، تعریف رایج از دین، که در میان اغلب اندیشمندان شیعه رایج است، عبارت است از اینکه، دین مجموعه معارفی است که مبتنی بر هست و نیست‌ها و بایدها و نبایدها است که از ناحیه خدای متعال به پیامبران ارسال شده است. علامه طباطبایی در تعریف دین چنین می‌نویسد: «دین مجموعه معارف مربوط به مبداء و معاد و مانند آن و قوانین و مقررات فردی یا اجتماعی است که از طریق وحی و نبوّت بدست می‌آید».5 این تعریف تنها درباره ادیان آسمانی صادق است و نشان می‌دهد که دین دارای خاستگاهی غیر بشری است. دین، برنامه و دستورالعملی است که از سوی خداوند متعال برای هدایت انسان‌ها است.6(شوری: 13)؛ (فرقان: 5ـ4)
2 ـ 1 حکومت
امروزه مناطق کره زمین تحت حاکمیت حکومت‌هایی قرار دارند که با مرزبندی‌های جغرافیایی از یکدیگر متمایزند. حکومت در نگاه دین اسلام، اشاره به قدرت سازمان یافته‌ای دارد که در راستای وظایفی چون ایجاد امنیت، تأمین معیشت و ایجاد بستری برای رشد و تعالی در جامعه شکل گرفته است. از منظر قران کریم، تمایز واقعی حکومت‌ها بر حسب جهان‌بینی است که به دو نوع، الهی و طاغوتی بخش پذیرند. بر این اساس از منظر امام خمینی(ره) هر حاکمیتی که در عصر غیبت مبتنی بر پایه ولایت فقیه نباشد، طاغوتی است: «اگر چنانچه فقیه در کار نباشد، ولایت فقیه در کار نباشد، طاغوت است، یا خدا یا طاغوت ; اگر به امر خدا نباشد، رئیس جمهور با نصب فقیه نباشد، غیر مشروع است. وقتی غیرمشروع شد، طاغوت است، اطاعت او اطاعت طاغوت است»
1ـ2ـ1 حکومت الهی
حکومت اسلامی برترین مصداق حکومت الهی است که در آن دین مرجعیت داشته و دارد. معنای این امر آن است که اولاً، قانون برگرفته از اسلام باشد. ثانیاً، کارگزار آن بر اساس اسلام شناسایی و گزینش شود و ثالثاً در مقام اجرا نیز اسلام مبنا قرار گیرد. برخی در بیان معنا، مفهوم و شاخص حکومت دینی براساس تجربه حاکمیت کلیسایی، سه دیدگاه را طرح می‌کنند. در تبیین فصل ممیز میان دولت دینی و دولت عرفی «حاکم» را معیار قرار می‌دهند که آیا شخص روحانی و ربانی است یا شخصی عرفی. اینان در ارزیابی این نکته را طرح می‌کنند که «دینی بودن یک فرد» شاخص مناسبی برای دینی بودن نظام سیاسی نیست. سپس، دیدگاه دومی را با این پرسش مطرح می‌کنند که آیا در سیستم حکومتی، دستگاه روحانیت در دستگاه دولتی ادغام شده است یا نه. و در ارزیابی، آن را نیز مبنای مناسبی ارزیابی نمی‌کنند؛ زیرا کم اتفاق میافتد که سلسله مراتب روحانی و دولتی کاملاً بر هم منطبق شوند. آنگاه «منشأ مشروعیت» را سومین معیار بیان می‌کنند؛ به این معنا که مشروعیت‌های سنتی و بعضاً کاریزماتیک را مبنای دولت دینی و مشروعیت‌های قانونی ـ عقلانی را مبنای دولت عرفی می‌دانند. و مبنای مصلحت (منفعت) را دائرمدار هر نوع حکومتی بر می‌شمارند. و مدعی هستند که مصلحت‌های عمومی در دولت‌های عرفی، توسط عموم مشخص می‌شود. آنان مدعی‌اند که در قانون اساسی، حاکمیت از آن خدا دانسته شده که انسان را بر سرنوشتخود حاکم کرده است. در نتیجه، جمهوری اسلامی نیز عرفی است؛ زیرا مبنای تشخیص و تعیین مصالح را، عرف عمومی می‌داند؛ یعنی عرف مسلمین و متدینینی که در این مملکت زندگی می‌کنند، تعیینکننده نظام سیاسی و قانونگذاری است
این افراد با توجه به مفهوم حکومت دینی در غرب به سه معنا از حکومت دینی در جمهوری اسلامی ایران اشاره می‌کنند: نخست با تأسی به دیدگاه آگوستین، دولت و دین را مانعهالجمع می‌دانند. و مدعی هستند که بعدها در عصر توماس آکویناس (قرن سیزدهم) تئولوژی مسیحیت، عقلانی و زمینی شد. در نتیجه، اشکال مختلفی از دولت‌های دینی نظیر روحانیسالاری،9 یا ربانی سالاری، که در آنجا سلطنت متعلق به ارباب کلیساست، شکل گرفتند
دوم دولت دینی، به مثابه سلطنت متدینین و عدم ضرورت رعایت قوانین اسلامی و در نتیجه، حکومتی که در جامعه‌ای حاکم است و افراد و شهروندان آن متدین هستند، حکومت هم، مسامحتاً دینی به حساب می‌آید. مشابه این تعبیر، تعبیر فلسفه اسلامی است که بعضی آن را «فلسفه مسلمانان» معنا می‌کنند یعنی فلسفه‌ای که در بین مسلمانان رایج است هر چند منطبق با تفکر اسلامی نباشد. از این‌رو، برای صدق این معنا از حکومت دینی، ضرورتی ندارد که حاکم مقید به اجرای احکام شرع باشد. طبق این معنا همه حکومت‌هایی که از صدر اسلام تاکنون در مناطق مختلف جهان در جوامع مسلمان تشکیل شده است،«حکومت دینی» نامیده می‌شوند
سوم «قیصر و پاپی» (سزار پاپیسم) که در آن حکومت حوزه دینی از حوزه سیاست تفکیک شده است، ولی قیصر قدرت پاپ را هم به دست میگیرد و کلیسا سیادت قیصر را می‌پذیرد. قیصر در عین حال، بالاترین مقام روحانی است. برخلاف حکومت روحانیسالاری، که پاپ قدرت قیصر را بهدست میگرفت.10می‌توان گفت که در «حکومت دینی» ایده‌آل نه تنها قوانین و مقررات اجرایی بایستی برگرفته از احکام دینی باشد، بلکه مجریان آن نیز مستقیم یا غیر مستقیم از سوی خدا نصب شده باشند. اگر حکومتی تنها احکام دینی را رعایتنماید، می‌توان «مدل بدل اضطراری برای حکومت دینی مقبول» دانست، یعنی در صورت عدم امکان تحقق حکومت به معنای اول، به ناچار می‌توان سراغ حکومت دینی به معنای دوم رفت.11 برخی اصطلاح حکومت دینی را حاوی تناقض می‌دانند «مفهوم حکومت دینی، در نفس خویش متضمّن تناقض است؛ دین یک امر قلبی است و بر قلوب نمیتوان حکومت کرد و از این‌رو، حکومت دینی نمیتوان داشت»
در پاسخ باید گفت، بی‌تردید هر چند بخشی از دین مربوط به درون، قلب و باطن انسان است، امّا همه دین چنین نیست. با مراجعه به متون دینی روشن می‌شود که بخش عظیمی از آموزه‌های دین در رابطه با سیاست، حکومت، اقتصاد، آداب معاشرت، حقوق، و; است
2ـ2ـ1 حکومت طاغوتی
نظام‌های سیاسی مبتنی بر اومانیسم، در هر شکلی که تجلی یابند طاغوتی‌اند؛ چرا که انحراف از قوانین اسلامی و تجاوز به حق ربوبیت الهی طغیان و ظلم محسوب می‌شود. در قرآن کریم و روایات، برخی ویژگی‌های نظام طاغوتی ترسیم شده که از جمله می‌توان به ویژگی‌هایی نظیر دیکتاتوری، استبداد و خودکامگی، انحصارطلبی، قدرت‌طلبی و تکّبر و برتری‌طلبی اشاره کرد. «جز سلطنت خدائی، همه سلطنت‌ها برخلاف مصلحت مردم و جور است، و جز قانون خدایی همه قوانین باطل و بیهوده است»
3ـ1 جمهوری اسلامی
